JESIEŃ WYBUCHŁA MI PROSTO W TWARZ

Lubię jesień. Lubię oddychać jesienią (oczywiście, kiedy smog nie jest zbyt wielki). Lubię patrzeć na jesień. Jesień dodaje mi siły na działanie, bo czuję, że teraz mogę odetchnąć. Paradoks, prawda? W końcu mogę odpocząć od odpoczynku. Już tłumaczę: latem nie mam takiej chęci na siedzenie przed komputerem i pisanie. Chyba, że nocą, kiedy wszyscy już śpią, a ja mogę tak siedzieć choćby i do rana. Bo wiosną i latem korzystam ze słońca i przyrody - całe dnie spędzam na świeżym powietrzu. Pod koniec wakacji jestem tym już delikatnie zmęczona, a raczej brakuje mi spędzania czasu w domu, pisania, leżenia w łóżku z książką i herbatą... Kiedy świeci słońce chcę z nim być, póki jest, bo jak tylko zrobi się zimno pójdę do domu - i tak co roku.

No nieważne.

Jesień, chłód i deszcz dają mi siłę do tworzenia. Chcę usiąść i napisać cokolwiek. Dokończyć rozpoczęte projekty, mam pomysły na nowe. Planuję, czytam i zapisuję. Póki mam czyste sumienie i wiem, że nie muszę nic robić na zajęcia. No i to właściwie ostatnie takie dni. Może właśnie dlatego mam taki zapał, żeby dokończyć najważniejsze rzeczy?






Jesień daje tyle przyjemności! Ma swój urok, prawda? Piękne kolory, swetry, które uwielbiam, grzyby, złote liście, rozgrzewające herbaty i książki. Całe mnóstwo książek. No i może jeszcze kot obok. A co z muzyką? Czasem bardziej ostra, żeby się rozgrzać, ale zdecydowanie częściej w moich uszach rozbrzmiewa melancholia. Kiedyś napisałam post o jesiennych utworach. Pewnie dziś trochę bym ją zmieniła, na pewno dodała jakieś utwory, ale wiele pozostałoby bez zmian. To taka muzyka z #autumnmood. A to najnowsza perełka, którą pokochałam od pierwszych sekund.





Prawda, że można się przy niej rozpłynąć? A tyle można stworzyć. Choć o znacznie bardziej chce się położyć, zamknąć oczy i słuchać. Tylko słuchać. To najlepsze, co można zrobić muzyce. Takie utwory działają na moją wyobraźnię i znacznie łatwiej jest stworzyć cokolwiek. A tworzenie to piękna część mojego życia.

Ale zbyt często to powtarzam. Racja.

Ale teraz chyba nie muszę pisać więcej. Po włączeniu piosenki wszyscy się rozpływają i już nikt nie jest w stanie się skupić na czytaniu ze zrozumieniem. Ale ja to rozumiem doskonale, dlatego takie moje decyzje. Ale wkrótce tutaj wrócę, bo jest coś, o czym warto napisać. Muszę tylko się nad tym bardziej zastanowić, żebym została dobrze zrozumiana. No i to będzie kolejny krok ku realizacji rozpoczętych projektów.
_________________________________________
Zdjęcia z pinterest.com

Komentarze

  1. Sylla25 października 2019 04:00

    Jesień jest przepiękna, to prawda - ma swój urok i cudowny klimat <3
    https://syllasylla.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

CHOLERNY PERFEKCJONIZM

Obraz
Tak, jak ostatnio natchnęło mnie na pisanie wierszy i nieoczekiwany post o tym, że nie jestem poetką, tak teraz chcę napisać o tym, że jestem perfekcjonistką. Cholerną perfekcjonistką , aż czasem ciężko z tym żyć, daję słowo.  Mimo wszystko bywam też bałaganiarą. Wydaje się to śmieszne i niezrozumiałe, bo w końcu, jak ktoś może równocześnie być pedantem na tle perfekcyjnego ułożenia rzeczy i zostawiać na krześle stos ubrań z kilku dni. Nie jest to wcale, aż tak od siebie dalekie, dlatego spieszę z wyjaśnieniem tej sprawy. Bałaganiąc, wcześniej, czy później zacznę się denerwować i stresować, bo mając porozrzucane wszelakie rzeczy po całym pokoju nie jestem w stanie się skupić i na przykład uczyć. Wtedy najdzie mnie ogromna ochota na posprzątanie chaosu wokół mnie i spełni się mój perfekcjonizm. Miewam dni, kiedy mam ochotę sprzątać. W pokoju, w szafie z ciuchami, w książkach, na dysku, na pulpicie, na ogrodzie, w szafie z jedzeniem. I jeśli tylko mam wtedy czas, biorę s...
czytaj dalej »

WSZYSTKIE CHWILE, KTÓRE UKRYŁAM W PIOSENKACH

Obraz
Żyję z muzyką od zawsze i wiem, że nie ma dla mnie życia bez niej. Choć sama dawno temu stwierdziłam, że jestem raczej wzrokowcem (zawsze na szkolnych testach łapałam się na tym, że wyobrażam sobie kartkę z opracowaniem tematu, wiem dokładnie, w którym miejscu była odpowiedź na to jedno konkretne pytanie, na które w tamtym momencie nie potrafiłam odpowiedzieć), to wiem, że ucząc się, dobrze robi mi czytanie tekstów na głos, jakoś lepiej przyswajam wiadomości. Choć z drugiej strony czytanie na głos jakiegoś tekstu pierwszy raz, wpada jednym uchem i wylatuje drugim, totalnie. Przypominam sobie wtedy te liczne razy, kiedy w gimnazjum polonistka prosiła o przeczytanie tekstu, robiłam to bez problemów, potem pytania i odpowiedzi bez zastanowienia - przecież przed chwilką to przeczytałam, wiadomo. No dla mnie to był w pewnym sensie problem. Ja czułam, że czytam dla kogoś, a nie dla siebie, nie potrafiłam zakodować tego, co wypada z moich ust. Dlatego nie potrafię słuchać audiobooków, a zadan...
czytaj dalej »

o tym kim byłam i kim teraz jestem

Obraz
Siadam i opowiadam o tym, co widzę. O tym zdjęciu. Zatrzymajcie się i czytajcie uważnie. To wcale nie było tak dawno temu. Obroniłam pracę licencjacką, która mnie trochę zmęczyła, ale dała równocześnie ogrom satysfakcji. Skończyłam po raz drugi czytać wszystkie tomy Harry’ego Pottera, co dało mi jeszcze więcej radości. I niby coś się w moim życiu skończyło, ale wiele też było przede mną.      Ta dziewczyna była bardzo niepewna. Zupełnie nie wiedziała, co będzie dalej. Trochę się bała studiów magisterskich, bo wiedziała, że to ważne, że to nakreśli wszystko, co potem w życiu zawodowym będzie miało jakieś znaczenie. Bardziej jednak bała się ludzi, którzy byli od niej mądrzejsi, odważniejsi, ładniej składali słowa w zdania i pisali prosto w punkt. A ona ciągle popełniała błędy i czuła, że nie dogania nikogo. Goniła uparcie, starała się z całych sił. Czytała nocami, wieczorami siedziała nad zeszytami, starała się tak rozumieć, żeby nie stresować niewiedzą. A każdą...
czytaj dalej »