to nie musi być smutek

Kiedy nie znajduję czasu na robienie tego, co naprawdę mnie kręci, zaczynam wariować. Nie potrafię się skupić, czuję się zestresowana i nie mogę znaleźć własnego miejsca. Czegoś mi brakuje. Na początku jest zupełnie niewinnie. Lekki podryg. Może to tylko zmęczenie, przecież i ja bywam zmęczona. Mogę nie mieć dziś na to siły. Jutro będzie lepiej. Ale jutro nie będzie lepiej, jeśli dziś nie znajdę powodu i nie zrobię kroku, by to zmienić. Zaczynam chodzić po pokoju, spoglądam dookoła, czy wszystko jest dobrze. Może to bałagan, to ja posprzątam. Przestawiam rzeczy z miejsca na miejsce. Wszystko jest u siebie, jak powinno. Może zbyt mało miejsca przy stole. Ten zeszyt potrzebuje więcej przestrzeni. Może jakiś kolor, napiszę na różowo, będzie weselej. Ale to nic nie daje. Nadal nie mam siły, nadal przeglądam wszystko, byle nie robić tego, co muszę.  Ale ja znam powód. W końcu postanawiam nie zmuszać się. Włączam muzykę, może Kasia Lins poprawi mi humor, sięgam po książkę, uśmiecham