STARE ZAPOMNIANE
Całkiem niedawno miałam okazję bawić się w bibliotekarkę. I to tak całkiem na poważnie. Spełniłam swoje małe marzenie i czy kogoś to dziwi, czy nie - wiem, że chciałabym to robić w swoim życiu. Może nie są to wysokie progi i kimże ja będę, ale jeśli sprawiałoby mi to przyjemność, to nie widzę innej możliwości. Chciałabym budzić się rano i cieszyć na myśl o pójściu do pracy. Ot tak. Całkiem niewiele. Nigdy nie pochłaniałam jakiejś ogromnej ilości książek, ale też jakoś nigdy szczególnie mnie to nie martwiło. Czytanie nie jest moją jedyną radością w życiu, więc muszę dzielić mój czas na to, co muszę, na to, co chcę, wszystkiego po trochu, żeby zachować równowagę. Czasem bywam typem pracoholika, ale powoli zaczynam rozumieć, że to moje życie i muszę też znaleźć czas tylko dla siebie. Ja i moje przyjemności. Biblioteka ma w sobie taką cudowną aurę. Ale nie każda, niestety. Ja miałam takie szczęście, że do spełnienia mojego marzenia wybrałam sobie miejsce, które kocham i uwie